می نویسم تا روزی که آنها بخوانند .. پدر ومادرم را می گویم ؛ همان تنها افرادی که بی قضاوت می خوانند همان دوانسانی که اگر خطاهایم را بدانند ، باز هم دوستم دارند و باز هم پدر ومادرم هستند .. دوانسانی که شبیه تر از همه ی انسان ها به خدایند و هرگاه بخواهم خدا را ببینم ، می توانم به آنها نگاه کنم .. اصلا برای همین است که می گویند : نگاه به پدر ومادر عبادت است
دلم می خواهد گریه کنم
اما چشمانم خسته تر از آنند که یاری ام کنند
خواب را به گریه ترجیح می دهم
دلم چای می خواهد
چای قبل از خواب ، از مسواک زدن بهتر است
چای را به خواب ترجیح می دهم
اشک ها خود به خود جاری می شوند
تقصیر من نیست دیگر
دلتنگم ....
و این نشانه ، کوچک نیست
فقط خدا می داند چه اندازه بزرگ است
و من می دانم که فردا دیر است
حتی امروز هم دیر است
...
ضبطه همش تو خاطرم !
از سرِ بیچارگیه
صبر منم حدی داره
دلتنگی قابل نداره
رفتن تو چاره داره
امید واندازه داره
لهو و لعب نه کارشه
سریالِ ده قسمتیه
از آدما نشون داره
دفتر خاطرات داره
آدمُ جذبش می کنه
تو رو وسیلت می کنه
یک دفعه اصلت می کنه
عینِ دروغی و حقیقت داری
خودتم می دونی غیرت داری
واسه چی راه افتادی دنبال عشق !
اون نمی دونه تو قیمت داری ....
.......
از او نه
ولی از خدا انتظار داشتم
ح حیفه روزای رفته نیس ، به تقویمت نگا بکن
م مدتیه ندیدمت ، منتظر پیامتم
ی یه قدری از احساسمو ، دلم نیومد که نگم ..
د دوریه و دردسراش !
ه همش می خوام بگم به تو ، دلم برات تنگ شده باز ..
ع عزیز من ، رفیق من
م میگم واسه تولّدت ، خدا ستاره بت بده
و وقتی که شد تولدت ، به آسمون نگا بکن
ح حس قشنگی اون بالاس ، توی شب تولدت
س ستاره ها رو خوب ببین ، مثِ شمع تولّدن
ی یه آرزوی بی کلام ، فقط تو با دلت بگو
ن نگا بکن تو اون بالا ، ستاره ها رو فوت بکن ..
ی یه بار دیگه نگا بکن ! پشت ستاره ها خداست ....
مادر ،
آیا میل داری که قربانت شوم ؟
..
صد هزاران بار هم من گفته ام
جان ناقابل فدایت می کنم
..
از صدای خنده ات آرامشم
از صدای گریه ات در رنجشم
..
مادرم ای نازنین نازم بکن
همچو طفلی من در آغوشت بکن
من به قربان تو در صد ساله هم
من هنوز آواره ی گهواره ام
/ /
نمی دانم چرا روز پدر ، مادر گفتنم آمد ..
اما حقیقت این است که آن ها فرقی ندارند
و هر دو از یک حقیقتند
حقیقتی از جان عزیزتر
پدر از من بسی رنجید و هرگز
نگفت این دخترِمن بدترین است
پدر از هر چه گویی برترین است
پدر ، یعنی خدا بالاترین است
هرکس به نوبه ی خودش سکوت می کرد !
وقتی فریاد می زد ، مردی در خیابان ...
...
چه می شود کرد ، وقتی هیچ کس نمی خواهد عوض شود !
همه می خواهند همان خودشان بمانند
همان خودِ بیخودیشان ...
ساده رد شد از کنارم
یه بارم نگفت چیکارم
دلمو نشون دادم بش
رفاقت اومده دستش
ضجّه می زنم دوباره
از جوابش من گرفتم
صداقت فایده نداره
دل من چاره نداره
راستش از حد گذروندم
از خودم حتی گذشتم
لکنت زبون گرفتم
سبد موسی دلم بود
از خدا پسش گرفتم
دل آسیه اسیر شد !
آدم اختیار نداره
تا ابد فرقی نداره
یه خدای دیگه دارم
