حَ ک شده اسمت رو دلم
م حاله از یادم بری !
ی ه شب میای تو خواب من ؟
د لم برات یه ذره شد
ه مش می گم فردا می آد
ع ین سحر عین طلوع!
م حبتت حروم نشد،
و لی همش جدایی بود
ح سادتِ هر کی که بود
س یاه بشه روز و شبش!
ی ه روز بدون تو نشد
ن می دونم چه جور بگم
ی ه بار دیگه دوسِت دارم
...
...
تقدیم به دوستم حمیده؛
پیشترها نوشته بودم ...
گاهی خداوند جهان در انتظار است
اما سجود تو برای افتخار است
گاهی به مشهد می روی بهر زیارت
اما نداری از خداوندت رضایت
گاهی به دنبال رضا در مشهدی
اما رضا در آستان خانه ات
گاهی که همسایه ت بخواهد نان
اما نپرسیدی تو حال ساده اش
گاهی به دنبال خدا در آسمانی
اما خدا روی زمین در آستانت
گاهی فقیری پشت در اَلْحمد دارد
اما تو با " اوفی " فقط اَلْعفو داری
گاهی فقط در مشهدی بهر زیارت
اما مریضی در کنارت بی عیادت
گاهی خداوند جهان در انتظار است
اما نماز تو برای اعتبار است
گاهی شهنشاه خراسان پر زوار است
اما پدر و مادرت چشم انتظار است
گاهی نمی دانی رضا راضی نبود
اما تو با باری به مشهد رفته ای
گاهی تمام بار تو حق خداست
اما تو می دانی و می خواهی دگر
گاهی تمام بار تو حق کسی ست
اما فقط خود را به منگی می زنی
گاهی خداوند جهان در انتظار است
اما دعای تو برای اقتدار است
گاهی به مشهد می روی بهر زیارت
اما فقط با سور و سات کردی سیاحت
گاهی به دیدار رضا تو رفته ای
اما زفرزندش بسی غافل شدی
گاهی به مشهد رفته ای بهر زیارت
اما فقط بودی تو دنبال سیادت ..
....
زمان همیشه مهیاست
ولی مکان پیدا نمی کنم
برای گریستن ،
برای خلوت کردن
و فریاد زدن ..
اگر هم مکان پیدا شود
زمان خرابش می کند ..
دلتنگم و کم حوصله !
مثل همیشه دلم حرم می خواهد
حرم و نسرین را
آرامش نگاه او
و سکوت پر از کلامش را
و خودش را دوست دارم ..
..
تو با نامش شروع کردی ولی من
به یادش بوده ام تا جای آخر
نبردم بهترین نام خداوند
ولی از تو گرفتم یاد آن را
تو ای ظاهر پرست ساده انگار
نمی بخشم تو را من بعد از این بار
اول ، ابهّت تو مرا گرفت و بعد
خوی و روی و گفت و گوی تو
اما چه زود همانجا عوض شدی !
حالت مرا تو دیدی و خودپسند شدی
آری سؤال آخر همه چیز را خراب کرد
محبّت ، نیامده را زود تمام کرد ..
...
تمام ابهّت تو فروریخت نزد من
غیر از این دیگر از خدا چه می خواهم ..
تو اگر خوب نبودی
من که منتظر نبودم
تو اگر سایه نداشتی
من که سرمایه نداشتم
خودتم اینو می دونی
به هوات هنوز نمردم
به خدا زنده ترم من
اگه دستامو بگیری..
راس راسی بگیری اما
یه دفه تنهام نزاری
اگه هم نگیری بازم
می گم انگاری گرفتی
آخه تو اینقدر بزرگی
که نیاز به من نداری
ولی من از بس کوچیکم
هی بزرگیتو می بینم
دلمم می خواد بدونی
امروزی هواتو کردم..
من نمی گم که همیشه
پا به پات بودم و هستم
ولی امروزو که هستم
همین امروز ببین تو
بعد نگی که من نبودم
حتی یک لحظه به یادت
به خدا بگو که من هم
یه روزی بودم به یادت..
من فدای تو وغم هات
می دونم من کسی نیستم
ولی نوکرت که هستم
لا اقل همین یه روزو..
داش یادم می رف بگم
انگاری درستش اینه :
امروزی هوامو کردی
ممنونم که یادم هستی
می دونم همیشه هستی
ولی چشمام که ضعیفن
همه چیزو بد می بینن
انگاری که نا امیدم..
آره چشمام بد می بینن
ولی دستامو بگیری
می تونم رد بشم این بار
از خیابونی که اینجاست
تو ببخش که گله دارم
آخه من رفیق ندارم
و فقط همین یه روزو
می دونم کنارت هستم
من که لایق نبودم
حتی یه بار صدات کنم
می دونم تو اومدی
اومدی کنار من..
من فدات که اومدی
من که لایق نبودم
حتی یه بار صدات کنم
آخه عرضه ندارم
همتمم خیلی کمه
خدا خودش کمک کنه
به من و به مثل من
که نه کمن نه زیادن
ولی حد وسطو پر می کنن !
خون دل که می گویند همین است ، فقط از زخم زبان بر می آید و رنگ آن خون از روی زبان های شما با آب دهانتان هم پاک نخواهد شد ، هرگز !
و فقط چشمان بی گناه است که می تواند تفاوت زبان شما را از زبان دیگران تشخیص دهد
..
دلی خون شد و پس ازآن چشمی در خلوت خویش ، اشکبار . چه احمق هستید شما ! و نمی دانید . خطای چشمانتان را با زبان خودتان گزارش می دهید ! اما حق را به شما می دهند چون احمق تر از شما هستند ..
و هیچ کس غیر از خدا و دوستانم نمی داند من چه می گویم !
دل بسته ام به ستاره ای دنباله دار
و به ماه شب چهارده نه !
دل داده ام به کلامی از کوی طور
و به سفسطه های مردم نه !
خسته بودم شبی از مرثیه های طولانی
وشنیدم کسی می گفت :
خلاصه می شود نماز شب به سلامی ،
سلام بر تو یا حسین .
از این نکته دانستم
راوی اش سلمانی ست !
شبی به شوق خلاصه ای بلند شدم
ولی این خلاصه چقدر طولانی ست !
هفتاد و دو بار خم شدن می خواست
هزار بار مردن
هزار بار زنده شدن
و جان دادن می خواست .
سلمان سه بار توحید می خواند
ولی صد و چهارده سوره را خلاصه می کرد
و می توانست ..
تو اصل نماز شبی یا حسین
خلاصه ات طولانی ست !
من نمی توانم
من نه سلمانم
نا مسلمانم !
من فقط می شنوم دردهای همسایه را
و می گذرم
از فلسطین
افغان
و عراق می گذرم
و می گویم مشکل آن هاست
من کجا سلمانم !
من نامسلمانم ...
آسمان جمعه ها
شنیدی اهل دل ، ایام هفته
چه خوش نامند و والا نزد بالا
که باشد شنبه اش بر نام احمد
همان که رحمتش لِلعالمین است
زیکشنبه بیاید نور مولا
که تا آخر، امیر المؤمنین است
بُوَد نام دو سرور بر دوشنبه
یکی مولا حسن آن دیگری عشق
تبرک شد سه شنبه بر سه مولا
یکی مولای سجاده ، علی بود
یکی دیگر محمد ، اِبنِ سجاد
یکی هم صادق آل محمد
و روشن شد هوای چهارشنبه
ز انوار شموس چهارگانه
یکی شان هست موسی ، اِبنِ جعفر
یکی شان هم علی فرزند موسی
یکی دیگر جواد اِبن الرضا هست
یکی هم هادی آل محمد ..
پنجشنبه را هم یک صفایی داده است
یاد آن مولا امام عسکری
جمعه اما رنگ و بوی دیگریست
رنگ و بوی غیبت دیرینه ایست
آسمان جمعه ها روشن تر است
در زمین ، زهرای اطهر آمدَ ست
تا که با چشمان تر یادش کند
آن که در این سرزمین بی یاور است
من نمی دانم ، خدایا مهدی است
آن که در این سرزمین بی یاور است ..
وای بر ما زان که ما هم مجرمیم
چون که در این سرزمین ، ما بوده ایم
.jpg)
تو را دیدم ولی نشناختم من
نمی دانم چرا تغییر کردی
من از این تازگی های تو مُردم
چرا اینگونه تو تغییر کردی
نمی دانم شدی بد یا که بهتر
فقط می دانم اینگونه مَلالم
صدای پای تو تغییر کرده
شنیدم کار تو تغییر کرده
نمی دانم ولی باور نکردم
غرور تو کمی تغییر کرده
به دنبالت بسی کم تر بگردم
از این پس سایه ات تغییر کرده
بسی از بار احساس تو افتاد
ز دوشم بعد از این تغییر هایت
نمی دانم ولی باورنکردم
تو عشقت از دلم بیرون نمی رفت
